Vrijdag, Zaterdagen Zondag 7 t/m 9 oktober

Vrijdag 7 oktober
Weer een stralende dag. Eerst zijn we naar een canyon gereden, de Lost River, waar je een trail van 2 mijl kunt maken. Wel 1000 treden af. Er wordt echter $ 19,00 per persoon gevraagd. Wel een beetje veel en dan moet je nog lopen ook. Als ze je voor dat geld dragen dan hadden we het gedaan. Dus zijn we maar verder gereden over de Kancamagus highway, een slingerende weg door de White Mountains met prachtige uitzichten over de gekleurde bossen. We zijn verder gereden naar Mount Washington, de hoogste berg in dit gebied, 2000 meter. Je kunt helemaal naar de top. Je kunt kiezen om zelf te rijden, of met de steilste treinbaan die er bestaat ($69,00 per persoon) of met een klein busje als je zelf niet durft te rijden. Wij zijn dus maar zelf gaan rijden, evengoed $ 38,00 maar zeker de moeite waard. Je krijgt allerlei instructies mee wat er onderweg kan gebeuren en wat je moet doen. Ook krijg je een CD mee voor de heenweg en de terugweg waarbij de geschiedenis van de berg wordt uitgelegd. Het is een smalle weg, langs afgronden, zonder vangrail en gedeelten een gravelweg. Best eng en evengoed een hoop verkeer. Het is hier een vakantie weekend, maandag is het Columbusdag dus veel mensen zijn vrij. Op zeker moment kom je boven de boomgrens en krijg je een soort maanlandschap. Erg mooi. Helemaal boven is een weerstation. Deze berg heeft het slechtste weer van Amerika en de wind die hier gemeten wordt is het krachtigst dat ooit ter wereld gemeten is. Maar wij hadden boven 18 graden en volop zon. Dat schijnt heel uitzonderlijk te zijn. Meestal ligt het in de wolken. Maar wat heeft het dan voor gijn om naar boven te rijden over dat soort wegen. Boven heb je een soort museum en daar hangt een lijst van de mensen die de afgelopen 100 jaar zijn omgekomen tijdens trails. Met naam, datum en reden van het ongeluk. Het zijn er nog 157 tot nu toe. We hebben onderweg nog kleine trails gelopen, maar … je kunt ook helemaal naar boven lopen. Wij vonden de auto toch wat comfortabeler. Toen we weer beneden waren hebben we heerlijk gepicknickt bij 25 graden in het zonnetje. Om 5 uur waren we weer terug in (wat we inmiddels noemde) ons eigen huis. Wel grappig, toen we de auto parkeerden stond de buurman aan de overkant van de weg zijn nieuw gekochte geweer te demonstreren aan zijn buurman. Omdat ze luid praten konden we het gesprek volgen. Wonderful, the latest futures, a great gun. Wow, zei de buurman, zoveel beter dan die van mij van 5 jaar terug. Dat is toch leuk, geen sleutels voor het huis, maar wel een geweer. Maar goed, in geval van nood hebben wij nog altijd onze scheermesjes. (173 mijl/278 km)

Zaterdag 8 oktober
Weer schitterend weer. Vandaag hebben we een tocht gepland naar het meren gebieden in het zuid-oosten van New Hampshire. Na een uur vonden we dat we wel wat uit de richting raakten. Ja, hadden we de verkeerde knop van de tomtom ingedrukt. Dus toen maar weer terug richting oosten. Een prachtige omgeving met grote huizen en veel vakantiehuisjes. Aardig om te zien. Verschrikkelijk druk vanwege het vakantie weekend. Onderweg in bijna alle dorpjes vind je overdekte bruggen. Prachtig om te zien. Deze zijn zo’n 140 jaar geleden gebouwd en het was de bedoeling dat de overkapping de constructie moest beschermen tegen de wind en de regen. Bij sommige bruggen staat nog het reglement van 100 jaar geleden. Als je over de brug rijdt dan mag je niet harder rijden dan de snelheid van een voetganger. Anders krijg je een boete van 1 dollar. Grappig. Daarna zijn we weer terug richting White Mountains. Oh, dat blijft zo mooi, je blijft overal staan en het blijft ooohs en aaahs. Een prachtige weg terug. Morgen zouden we een trip langs de dorpjes maken in New Hampshire, maar we hebben besloten om morgen een wandeldag in de White Mountains te maken. Dus zetten we vanavond onze wandelschoenen klaar en leggen onze portemonnee er maar vast bovenop. . (229 mijl/369 km)

Zondag 9 oktober
De wandeldag. Weer richting White Mountains. De eerste trail naar de Sabbaday falls. Een mooie waterval en het was ongeveer 1 kilometer en terug. Op de parkeerplaats moet je 3 dollar in een envelop stoppen en je autonummer noteren en een afschrift in de auto leggen. Nou, dat is nog te doen. We hebben dezelfde permit maar voor alle trails gebruikt. Het was tenslotte een dag-permit. De tweede trail was een stuk moeilijker en het begon te regenen . De eerste keer na het buitje van de eerste dag. Het was een zware trail, dit zijn geen gecultiveerde wandelpaden die wij op de Veluwe hebben. Dit was weer klimmen en klauteren. En het bleef regenen. Maar Amerikanen zijn meer natuurmensen dan wij. Dat zie je al op de campings waar ze in kleine tentjes zitten met hele families en dan allemaal rond een kampvuur. Ook als je ze tegenkomt tijdens de trail, spreken ze ons aan en ze blijven vrolijk, ondanks de regen. En de regen wordt niet eens genoemd. Wat anders dan bij ons. Toen we na 2 ½ uur terug waren bij de auto werd het meteen droog. We hebben daarna nog mooie uitstapjes gemaakt naar canyons en meren, goed te doen, maar de temperatuur is niet boven de 10 graden gekomen. Vanavond is er ook een stel uit Boston hier in het huis. Aardige mensen, we werden meteen uitgenodigd om de laatste dagen bij hen in Boston te komen. De mooiste stad van Amerika. Nou, wij weten wel beter. Dus niet. Vanavond gaan we met z’n vieren naar het debat van Trump en Hillery kijken. We hebben nu 4 staten doorgereden en een stukje New York en je staat er versteld van hoe de verkiezingsstrijd is los gebarsten. Overal zie je in de tuinen voor de huizen de bordjes. En bijna alles is voor Trump/Pence. Dan staat er Hillery, never! Of Trump for president and Hillary for prison. En meer van die gekke dingen. Nu zitten we hier wel in een zeer conservatief gebied, dus dat zegt nog niets. Maar het is leuk om te zien wat er nog meer gebeurt. Per staat zijn er verkiezingen voor de senaat, voor gouverneur en burgemeesters, dus we hebben al honderden namen voorbij zien komen. En in Maine zijn er ook nog verschillende referendums. Overal langs de weg staan bordjes: Vote NO to question 3. Dus wij informeren wat dat betekende. Je kunt nu in Maine overal vrij wapens kopen. Dat willen ze aan banden leggen, je zou je in de toekomst moeten indentificeren en dan komt het wapen op jouw naam. En dat willen ze niet. Het blijkt wel dat bij alle misdaden in Amerika 50 procent van de wapens uit Maine komt. Ja, ze zijn hier zeer conservatief en alle schietpartijen die zich al voor hebben gedaan in Amerika op bv universiteiten, zien ze hier als incidenten. Voor ons wat moeilijk te begrijpen. Maar goed, misschien wordt dat wat anders na het debat van vanavond. (131 mijl/211 km)