Maandag, Dinsdag, Woensdag 10 t/m 12 oktober

Maandag 10 oktober
Vanochtend hebben we Lisbon verlaten. Jammer, het was een prachtige omgeving en we hebben het er erg naar onze zin gehad. En weer de hele dag zon, hoewel het niet warmer dan 10 graden werd. We hebben een prachtige weg gereden via het midden van Vermont naar het zuiden. Deze weg gaat door de Green Mountains, weer een prachtig natuurgebied. Onderweg hebben we nog een kleine trail gemaakt naar een soort canyon. En onderweg hebben we weer verschillende “covered bridges”gepasseerd. Het blijft leuk, het is net ofals je bij iemand de schuur naar binnen rijdt. We rijden er soms speciaal voor om. In Weston, één van de kleine dorpjes in het zuiden van Vermont hebben we wat rondgelopen. Eerst een kerstwinkel. Leuk om te zien wat die allemaal verkopen. Net weer even anders als bij ons. Als je van golfen houdt dan kun je de hele kerstboom volhangen met golfspullen, houd je van bier dan hebben ze allerlei ballen van biermerken. Niet voor sterke drank, want dan zie je de kerstboom niet meer. Daarna zijn we naar een grote ouderwetse winkel geweest waar ze allemaal plaatselijke zelfgemaakte producten verkopen. En alles mocht je proeven, erg lekker. Om 5 uur waren we bij ons nieuwe adres aangekomen in Newfane. En geloof het of niet, weer een huis midden in de bossen, door alles en iedereen verlaten. Maar hier woont wel een gezin. Daar moet je ook maar tegen kunnen. En weer een sleutelloos huis. Ook hier blijft alles gewoon open staan. ’s Avonds zijn we naar Brattleboro gegaan. De dichtstbijzijnde restaurants, 15 kilometer verder. Helaas, de helft was gesloten vanwege de maandag en de andere helft was vol. Maar uiteindelijke hebben we een Chinees restaurant gevonden met zeer uitgebreid buffet en sushi. Lekker en dat voor $ 10,50 per persoon. (224 mijl/360 km)

Dinsdag 11 oktober
Vannacht voor het eerst nachtvorst. We vertrokken met 2 graden en volop zon en dat liep al snel op naar 25 graden. Vandaag hebben we de Mohawk Trail gemaakt. Een route via een oude indianen trail ongeveer 100 km lang. De indianen gebruikten deze weg om handel te drijven met de eerste settlers. Deze weg loopt aan de noordkant van Massachusetts, dus daar moesten we eerst naar toe rijden. De weg wordt beschreven als één van de mooiste scenic routes van Amerika. En inderdaad was het erg mooi, alleen zijn de bomen hier nog niet zo verkleurd als in New Hampshire. Langs de route zijn verschillende indianen trade posten, winkeltjes met allerlei souvenirs en etenswaren. Halverwege staat een groot standbeeld “Hail to the sunrise”. Een indiaan met zijn armen omhoog als symbool voor alle indianenstammen in Amerika. Ook vind je wat kleine aardige dorpjes langs de weg. Eén van deze dorpjes is Shelburn. Dat staat bekend om de waterval, maar helaas, door de droogte die ze hier gehad hebben kwam er weinig water langs. Daarnaast heeft dit dorpje een voetgangersbrug over de rivier die helemaal versierd is met planten en bloemen. Van verre wordt je er al op gewezen dat je dit niet moet missen. De bezienswaardigheid van Massachusetts. Op de brug lopen de Amerikanen in groepen en in trans te fotograferen. Je hoort alleen maar: how nice, how wonderful en how beautiful. En wij, ach wij vonden het wel aardig. Maar om hier 5 kilometer voor om te rijden, tjaa.
Verder langs de weg is een state park met een natuurlijke brug. Dit is een grote marmeren steen over een canyon. De canyon zelf is erg diep. Mooi om te zien. Hier hebben we een trail gemaakt rond de canyon. Om zes waren we weer terug, net voor donker, want hier in het donker rijden zoals gisteravond is niet prettig. Want hier is donker echt donker. (175 mijl/282 km)

Woensdag 12 oktober
Er staat weer een wandeldag op het programma. Van de gastvrouw hebben we een aantal wandelingen opgekregen niet ver hier vandaan. De eerste stop was bij een klein meer 1 mijl hier vandaan in de bossen. Erg mooi om te zien. Vandaar zijn we naar de Black Mountain gegaan. Daar hebben we 1 ½ uur rondgelopen, of liever gezegd omhoog gelopen. Vanaf de top van de berg heb je een prachtig uitzicht over de bossen. Daarna hebben we een kleine trail gemaakt langs een rivier. Daarna zijn we naar Putney Mountain gegaan, een groot bosgebied waar we meer dan 3 uur hebben rondgelopen. En dat zonder een mens te zien. Je loopt door dichte bossen en gelukkig was de trail goed aangegeven met kleine kleurplaatjes op de bomen, anders hadden we de weg nooit gevonden. De trail ging over Holland Hill. Degene die dat bedacht heeft is zeker nog nooit in Holland geweest. Maar weer een prachtig gebied. Om half 5 waren we terug bij het huis, waar we nog een uurtje op het grote balkon in de zon hebben gezeten. (41 mijl/66 km)