Donderdag, Vrijdag, Zaterdag 13 t/m 15 oktober

Donderdag 13 oktober
Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken om een rondrit door de Green Mountains te maken. Het was prachtig weer en we kwamen door een prachtig gebied met toch weer schitterende kleuren van de bomen. De tomtom bracht ons langs bospaden die af en toe zo erg slecht waren dat we maar gekeerd zijn op die paden. Via Dover, Londonderry, Jamaica en Peru zijn we naar Manchester gereden. Onderweg zie je veel wilde kalkoenen. Die beesten kunnen zich beter even niet laten zien, want over een maand is het Thanksgiving, een feestdag waarbij elke Amerikaan kalkoen eet. Even voorbij Manchester kun je de berg Mount Equinox op. Omdat we seniors zijn kregen we $ 2,00 korting. We moesten maar $ 18,00 betalen, nou daar kun je een deur voor intrappen. De dame die de kaartjes verkocht zat achter een grote computer met de laatste weerberichten. Er werd zwaar weer verwacht, maar wij mochten nog naar boven. Weer een prachtige weg en halverwege staat een klooster van de Franse kloosterorder La Chatreuse. Vanaf de top hadden we een prachtig uitzicht, maar het weer begon te betrekken. Toen we weer beneden waren begon het te regenen. En dat heeft een paar uur geduurd, dus zijn we buiten Manchester maar wat winkeltjes in gegaan waaronder weer een Kerstwinkel. Daar na zijn we richting huis gegaan. Na de regenbui lijken de kleuren nog mooier. We kwamen langs een prachtig uitkijkpunt Old Hogback met uitzicht over 3 staten. De bomen waren weer prachtig. Om zes uur waren we weer terug. (162 mijl/261 km)

Vrijdag 14 oktober
Vannacht om 2 uur hoorden we gestommel en lawaai om het huis. Even daarna een schreeuw en lichten van een zaklantaarn. Daarna werd het weer stil. De volgende ochtend hoorden we dat er een beer bij het huis was. Hij had de vuilnisbak al omgegooid en half leeggehaald. Ondanks dat er speciale anti-beren deksels op de vuilnisbakken zitten, weten de beren ze toch los te krijgen. Om die beer te verjagen heeft de eigenaar met een lantaarn op hem geschenen en geschreeuwd. Maar goed, wij lagen toch veilig want wij hadden horren in de ramen. Om 9 uur zijn we vertrokken. En weer stralend weer, weliswaar 14 graden, maar toch. Via een prachtige route door Vermont, Massachussets en New York zijn we in Connecticut aangekomen. En onderweg was het weer genieten van de natuur Het lijkt allemaal zo onwerkelijk al die kleuren. Via een rit door 3 state parken zitten we nu in New Milford. Een schitterend groot huis met een grote oprijlaan in een dure wijk waar de huizen 200 meter uit elkaar liggen. Wij hebben het achtergedeelte van het huis. Met eigen zwembad, direct bij de slaapkamer. Helaas wel in de openlucht. Maar er hangt weer een bordje bij: Graag rustig zwemmen na elven ’s avonds, geen lawaai. Er zijn altijd wel weer beperkingen! Hier blijven we tot maandag. ’s Avonds zijn we naar een steakhouse gegaan voor onze eerste hamburger. (200 mijl/322 km)

Zaterdag 15 oktober
’s Ochtends zijn we naar het zuiden gereden richting kust. Er stond in de brochure een mooie route beschreven langs de kust. Deze begon in Greenwich. Een klein dorpje, dachten we. Maar nee, een grote forenzenstad voor New York. Omdat we graag de zee wilden zien hebben we de tomtom op Harbor road gezet. We kwamen in een zeer dure villa wijk, nou zeg maar paleizen wijk. Alles onbeschoft groot. We keken onze ogen uit. De mooiste huizen lagen aan zee. Plotseling stond er een security wagen voor ons. We moesten stoppen. Wat hebben jullie hier te zoeken, werd ons gevraagd. Nou dan kun je moeilijk zeggen: een boom met rode blaadjes. Dus zeiden we maar dat we de haven zochten. Er is hier geen haven en jullie zijn in overtreding. Oh, hoe zo? Hebben jullie aan het begin van de wijk het bord niet gezien? Private area, no tresspassing. Dat hadden we dus niet gezien, we hebben alleen maar om ons heen gekeken. Toen werden we onder begeleiding de wijk uit gereden. Ik moet zeggen, dat werkt nog beter dan de tomtom. Aan het eind werd ons gezegd dat we door moesten rijden en niet meer om moesten keren. Dat is dus ook Amerika. We vroegen ons of wat die man vanavond in zijn rapport zou zetten. Waarschijnlijk twee terroristen uit Holland onderschept. Maar goed, wij door op de kustweg. Wat een verschrikking, het is gewoon één grote stad met bankgebouwen, kantoren en hotels. Halverwege zijn we nog gaan lunchen aan zee. Stond er weer een bord: Private beach voor members only. Ja, wat betreft de kust van Connecticut, kun je Connecti wel uit het woord schrappen. Dus hebben we de route maar afgebroken en hebben een mooie route via binnenwegen terug uitgestippeld naar New Milford. Het is alleen jammer dat alles hier nog zo groen is. Om 4 uur waren we terug bij het huis en hebben nog tot half 6 heerlijk in de zon gezeten. Daarna zijn we naar het dorpje gereden om wat bij een ander steakhouse te gaan eten. (153 mijl/246 km)