Dinsdag, Woensdag, Donderdag 4 t/m 6 oktober

Dinsdag 4 oktober
Vandaag staat het natuurgebied “the white Mountains”op het programma. Maar eerst een Amerikaans ontbijt met pancakes bij Pollies. Om kwart voor 9: Hebt u gereserveerd? Nee natuurlijk. Dan hebben we geen tafel vrij. Even 20 minuten wachten, maar uiteindelijk kregen we de laatste 2 plaatsen aan de bar. De pancakes waren heerlijk. De man 6 stuks en allemaal waren ze van een ander soort meel gemaakt. Toen we weg gingen zaten er 12 man in de wachtkamer en nog eens 12 buiten om een tafel te wachten. Onvoorstelbaar. Daarna door naar het visitor centre van de Flume Gorge. Een canyon waar je doorheen kunt lopen doormiddel van houten bruggen. Een wandeling van 2 uur. Maar eerst een kaartje kopen voor $ 32,00. En dan loop je achter elkaar. Dat valt wel tegen, hoewel de canyon prachtig is. Daarna zijn we aan het rondje van 60 mijl begonnen. Met de auto uiteraard. Prachtige vergezichten, je blijft om de haverklap staan om te kijken. Wat is dat mooi. Voordat we terug waren in Lisbon hebben we nog wat inkopen gedaan. Wel makkelijk, je kunt alles kant en klaar krijgen, dus voor vanavond maar gegrilde kip meegenomen. Dan hoeven we er vanavond niet uit. Want het dichtstbijzijnde restaurant is toch 15 km en daar hadden we nu even geen zin in. Dus zitten we hier nu met z´n tweeën in dat grote huis. (116 mijl/187 km)

Woensdag 5 oktober
Vandaag staat een grote rit op het programma. Eerst naar Burlington in Vermont, de grootste stad van Vermont aan Lake Champlain. Dit meer is 190 kilometer lang en 19 kilometer breed en er zou een soort monster van Loch Ness, hier Champ, in leven. Er liggen ongeveer 70 eilandjes in. Wij wilden helemaal om het meer rijden. Schilderachtig stond in de folder. Maar eerst naar het mooie Burlington. Toen de eigenaar van het huis hoorde dat we daar naar toe gingen riep hij WOW, schitterend. Dus wij vol verwachting op weg. Wat een rot stad! Alles recht toe en recht aan. We hebben er alleen gestopt bij de rode stoplichten. In Amerika is alleen de natuur prachtig, maar in de steden moet je niet zijn. Dus begonnen we aan de rondrit. Over verschillende eilandjes en hoge bruggen kom je aan de andere kant. Dat is dan meteen de staat New York. Via de andere kant zijn we terug gaan rijden, maar we vonden er geen bal aan. Allemaal erg vlak en niet bijzonder. Halverwege konden we een pont nemen naar Vermont terug. Dat hebben we gedaan. En dat was heerlijk, 25 graden in het zonnetje. Jammer dat het maar 20 minuten duurde. Eigenlijk het leukste van de dag. Vanaf de andere kant zijn we terug gereden naar Lisbon. We waren om half 6 terug en hebben een heerlijke steak gebakken. (302 mijl/486 km)

Donderdag 6 oktober
We zijn eerst naar het noorden gereden., richting Quebec Canada via allerlei kleine weggetjes. Prachtig door de bossen, vaak over gravel wegen. Voor de grens heb je een berg meer Lake Willougby, een meer tussen bergen en kliffen dat wordt vergeleken met de Noorse fjorden. Nou dat hebben wij er niet echt uitgehaald. Maar wel prachtig. Vandaar door naar Stone. Dit is wel erg toeristisch. Ongeveer 10 kilometer buiten Stone heb je het landgoed van de familie von Trapp. Het gezin uit de “Sound of Music”die hier terecht zijn gekomen nadat ze uit Oostenrijk gevlucht zijn voor de nazi’s. Ze hebben hier een groot hotel in Oostenrijkse stijl en daaromheen een groot landgoed. Daar kun je prachtige wandelingen maken, maar eerst wel een permit kopen. In het hotel heb je een gedeelte waar de geschiedenis van de familie is te lezen en uiteraard een grote souvenir winkel. Buiten de winkel zat de kleinzoon van Maria die alle boeken die werden verkocht van een handtekening voorzag. En uiteraard met iedereen op de foto. Bovendien geeft hij verschillende keren per dag een history tour naar onder andere de begraafplaats waar iedereen van die familie ligt. Wat een commerciële toestand. Een miljoenen bedrijf. En als je nagaat dat de oude von Trapp al in 1947 is overleden en dat alles door Maria is opgezet. Een commerciële non. Maar de omgeving is prachtig en ’s winters een wintersport gebied. Daarna hebben we een prachtig tocht door de bergen gemaakt en zijn we terecht gekomen bij de fabriek van Ben en Jerry ijs. Deze kun je bezoeken. En weer die ongelooflijke drukte. Parkeerterrein helemaal vol. Elke tien minuten wordt een rondleiding gegeven. Echt Amerikaans en erg gelikt. (wel een leuke term voor een ijsfabriek). Je komt eerst in een zaal waar een film wordt gegeven, vervolgens loop je via een bovenverdieping van waaruit je in de fabriek kunt kijken en daarna kom je in een zaal waar je een ijsje krijgt met de nieuwste smaak. Dat laatste was wel erg leuk. En dan kom je in de souvenir winkel. En buiten staan lange rijen om ijs te kopen met allerlei smaken. Leuk om te zien, maar niet buitengewoon. Vandaar zijn we weer via binnenwegen terug gereden en hebben er vanavond maar weer een steak tegenaan gegooid. (239 mijl/385 km)