Zaterdag, Zondag, Maandag 1 t/m 3 oktober

Zaterdag 1 oktober
Vandaag weer een reisdag. En tamelijk goed weer. We zijn via de kust noordwaards gegaan. Alleen zie je niets van de kust, je rijdt door bos met veel meren. Erg mooi. En de bomen beginnen eindelijk te kleuren. Normaal had alles al gekleurd moeten zijn, maar het schijnt dat het vanwege de droogte die geweest is later begint. Dat was nog nooit eerder voorgekomen werd ons verteld. Maar dat verhaal hebben we al zo vaak gehoord de laatste jaren als je ergens bent. Het is nog nooit zo warm geweest, of het is nog nooit zo koud geweest, nog nooit zo nat geweest, nog nooit zo droog geweest. Het zal allemaal wel, maar we kunnen er nu van gaan genieten. Bij Calais zijn we even gestopt. Dit is de grensstad met Canada. Allemaal taxfree winkels dus we dachten een paar flesjes te kopen. Helaas, bij de kassa werden we geweigerd omdat we de grens niet overgingen. Je moet dan minimaal 48 uur in Canada blijven. Nou, dat voor 2 flessen drank, dan maar niet. Langs de Canadese grens zijn we verder noordelijk gegaan. Bij Patton staan waarschuwingsborden langs de weg dat je voorzichtig moet zijn met koetsjes die op de weg rijden. Nou, we hebben ze gezien, kleine zwarte koetsjes, ongelooflijk dat dat nog bestaat. Vrouwen met zwarte kapjes en baby’s op de arm, naast hun man met hoed op de bok. Ze leven nog in de tijd van 1800 toen er nog niets bestond. Als je langs de huizen rijdt dan zie je de katoenen luiers aan de waslijnen hangen en de koetsjes staan voor de deur. Ze hebben geen elektriciteit, tv, computer of telefoon. Het is een groep van de Amish, zo’n griezelige secte die uit Pennsylvania hier naar toe zijn gekomen. Ze schijnen oorspronkelijk uit Holland te komen en spreken nog een soort oud Nederlands. Anno 2016, maar ja, dat kan hier ook. We zijn doorgereden naar Lincoln waar we 2 dagen blijven. Wederom zitten we in een key-less huis. Ongelooflijk de deur blijft gewoon dag en nacht open. Sleutels kennen ze hier niet. Dit is ook Amerika. (301 mijl/484 km)

Zondag 2 oktober
Alweer een prachtige dag. Eerst zijn we naar het stadje gereden waar we ontbeten hebben in hetzelfde restaurant waar we gisteravond gegeten hebben. Dan kom je op zondagochtend kwart voor 8 binnen en het halve restaurant zit al vol. Veel families die daarna naar de kerk gaan. Wij zijn doorgereden naar het Baxter State Park. Wat een prachtige natuur. Eerst word je geregistreerd bij de ingang, naam, aantal passagiers, kenteken van de auto en telefoonnummer van thuis. Je betaalt $ 14 en als je het park uitgaat dan moet je de kaart weer inleveren. In het park kun je honderden trails lopen. Bij elke trail moet je op een registratie bord je naam, aantal mensen en tijd opschrijven. Als je terug komt dan moet je weer de tijd opschrijven. Zo kunnen ze controleren waar je zit als er iets mocht gebeuren. We dachten dat het gemakkelijke wandelpaden waren, maar daar verkeken we ons in. Klauteren over stenen, over evenwichtbalken over een beek en over boomstronken klimmen. Waar hebben we dat al eerder meegemaakt? In het park zijn beren en elanden. We hebben geen beren op de weg gezien, maar wel een eland. Prachtig. We hebben een trail gevolgd naar de Niagara watervallen. Niet te verwarren met de echte Niagara watervallen, maar deze zijn ook erg mooi. In ongeveer 3 uur rijd je het hele park door over een veredeld bospad. De natuur is buitengewoon mooi, stroomversnellingen, bergen en veel bos. Om half 7 waren we weer in het stadje terug. Net op tijd voor een steak restaurant, want alle restaurants sluiten hier om 7 uur ’s avonds! (301 mijl/484 km)

Maandag 3 oktober
Vandaag een lange dag. Eerst hebben we weer gegeten in ons ontbijt restaurant en weer zat het half vol. Daarna aan de rit van 500 kilometer begonnen naar ons nieuwe adres. Via Maine, door New Hampshire, Vermont en terug naar New Hampshire. We kwamen via Dover, Athene, Moscou, Milaan, Berlijn naar Lissabon. Je moet hier geen drank op hebben tijdens het rijden anders wordt je gek van die namen. En het zijn allemaal gehuchten van niets. Onderweg weer een prachtige natuur. We zijn om de haverklap gestopt om het te bekijken. Al die kleuren, het lijkt wel een schilderspallet. Rembrand zou hier zijn hart hebben kunnen ophalen. En nu zitten we in Lisbon, een prachtig groot huis met een waranda en uitzicht over de velden. We blijven hier een week en gaan van hieruit verschillende trips en wandelingen maken. Vanavond waren hier nog 2 Hollandse vrouwen die een kamer gehuurd hadden. Die gaan morgenochtend weer weg. De eigenaar heeft vanavond een plaatselijke soep voor ons gekookt en daarna hebben we met z’n allen om een kampvuur gezeten. Erg leuk en nog steeds prachtig weer. Overmorgen gaat de eigenaar 6 dagen naar Michigan. Dan hebben we het huis helemaal voor ons alleen. En dat weer zonder sleutel. Alles blijft gewoon open staan, dag en nacht. . (297 mijl/478 km)