Woensdag, Donderdag en Vrijdag 19 t/m 21 oktober

Woensdag 19 oktober
Vandaag de laatste dag om nog wat te ondernemen. We besloten naar de noordkant van de White Mountains te gaan om daar nog wat te wandelen. Onderweg weer de mooiste plaatjes gezien, maar de Indian Summer is over de top. Toch mooi, we hebben het zien komen, we hebben genoten van de top en ook nu is het nog mooi, hoewel het met een paar dagen gebeurd is. Het is natuurlijk een kort seizoen en je kunt niet verwachten dat die bomen een maand lang met die gekleurde bladeren blijven staan. Eerst zijn we naar de Silver Cascades geweest. Eigenlijk een grote waterval vanuit de bergen, waarbij het water tussen een smalle kloof naar beneden komt. Maar dan moet er wel water zijn en dat was minimaal. Maar desondanks erg mooi. Daarna hadden we een hike uitgekozen van 8 mijl, maar de juffrouw bij de toerist information zei dat we beter de hike naar Mount Willard konden maken, dat was maar 4 mijl heen en weer en dan had je een prachtig uitzicht. Ze vergat er alleen even bij te vertellen dat het wel 2900 ft, dus 1 km omhoog was. Met onze tong op de schoenen kwamen we na 2 uur boven. Klimmen en klauteren. Maar… toen na 10 minuten de waas voor onze ogen verdwenen was, was het uitzicht prachtig. Alsof je in het vliegtuig zit. We hebben er heerlijk een half uur in de zon gezeten en keken uit in de verte op een prachtig meer. Daar wilden we naar toe om dan de berg goed te kunnen zien. Maar eerst naar beneden, struggle for life. Mensen van onze leeftijd horen op een kaartclub te zitten en moeten niet van die gekke dingen doen. Maar goed, eenmaal beneden zijn we naar het meer gereden en hadden daar vandaan een prachtig uitzicht op de berg. We schrokken er toch wel even van hoe hoog die was en wat voor steile afgrond we voor hebben gestaan. In de namiddag zijn we door de dwarrelende blaadjes weer terug gereden en wachten nu in spanning af wat we vanavond voorgeschoteld krijgen. Thomas, de eigenaar, heeft gisteren van alles in een slowcooker gedaan en dat staat nog steeds op. Wordt vervolgd… (74 mijl/120 km)

Donderdag 20 oktober
Na een heerlijke Mexicaanse schotel met bonen en tomaten hebben we tot 12 uur ’s avonds buiten om een kampvuur gezeten. Erg gezellig. ’s Morgens zijn we relaxed opgestaan en 10 uur weggereden. We hadden een mooie route zonder snelwegen uitgestippeld van ongeveer 300 kilometer. Onderweg nog de laatste mooie plaatjes gezien. Onderweg zijn we bij een state park gaan lunchen. Omdat het nog vroeg was en we nog enkele uren over hadden, hebben we besloten door Boston downtown te rijden. Geen goede keuze want het was spitsuur en de wegen naar het centrum gaan als spaghetti over en door elkaar heen. Het centrum zelf bestaat uit een park met de wegen er omheen. En niet van die gekke hoge wolkenkrabbers. Maar een veel lagere bebouwing. Vanuit het centrum is het maar 4 kilometer naar de luchthaven. Je gaat door een tunnel en komt op een soort eiland terecht. Nadat we de auto hadden ingeleverd hebben we de shuttle genomen naar de terminal vanwaar uit we vanavond vertrekken. En nu zitten we dus op het vliegveld. Een beetje aftandse boel, niet te vergelijken met Schiphol. Maar er zat een Burgerking dus hebben we maar een Whopper genomen. Het duurt nog 3 ½ uur voor we gaan vliegen, dus de e-readers komen hier goed van pas. (181 mijl/291 km)

Vrijdag 22 oktober
De vlucht was op tijd vertrokken en na 4½ uur zijn we weer terug in IJsland. En ja hoor, regen en wind. Normaal gesproken maakt dat niet uit op een luchthaven, maar hier is het iets anders. Je gaat het vliegtuig uit via een trap en moet dan een stuk over het platform lopen. Bij de volgende vlucht kwam er een bus voorrijden en moesten we over grote plassen springen om in de bus te komen. En onze spieren doen nog zo zeer. Bij het vliegtuig stormt iedereen de trap op, zodat de helft op de trap moet blijven staan in regen en wind omdat het binnengaan niet erg vlot verloopt. Net Schiphol anno 1958. Maar we waren op tijd in Amsterdam, waar we werden verwelkomd door Fiona en Wing. En dan weer die nieuwe ervaring thuis, een deur openmaken met een sleutel! We hebben een prachtige reis gemaakt. IJsland was een geweldig ervaring. Van alles wat en we hebben er 2300 km rondgereden. Van de zeven keer dat we in Amerika zijn geweest was dit de eerste keer in de Newengland staten. We hadden altijd gedacht dat deze staten niet veel voorstelden, maar daar hebben we ons in vergist. Wat een prachtige natuur en vooral natuurlijk extra mooi door de Indian summer. Alleen de spectaculaire dingen die je aan de Westkust hebt, vind je hier niet. We hebben hier 4432 mijl dus 7130 kilometer gereden door 6 staten.
Weer thuis en dan maar eerst de verloren nacht inhalen.